HICH HICH HICH
آلبوم هیچ هیچ هیچ شاهین نجفی
Hich Hich Hich is Shahin Najafi’s 4th album and it was released on February 28, 2012.
RANANDEGI DAR MASTI
رانندگی در مستی
من یه گلایلم که تو این سرزمین شوم،
راهم به قبر و سنگِ گرانیت می رسه!
هر روز به قتل می رسم و شعر من فقط،
به انتشاره شعله ی کبریت می رسه!
دردم هزار ساله مثِ درده حافظه،
درمونشم همونیه که کشفِ رازیه!
نسلی که سرسپرده ی عصر حجر شده،
به ساقیای ارمنیه پیر راضیه!
وقتی که زندگی یه تئاتره مزخرفه،
تنها به جرعه های فراموشی دلخوشم!
راسکول نیکف یه پیره زنو شقه کرد و من،
با اون تبر فرشته ی الهامو می کُشم...
هی مست می کنم مثِ یه بطری شراب،
که وقتی پاش بیفته یه کوکتل مولوتوفه!
یه مجرمه فراری شدم که تو زندگیش،
درگیر یه گریزه بدونِ توقفه!
فرقی نداره جاده ی چالوس و راهِ قم،
من مستی ام که خوش داره رانندگی کنه!
یه ماهی که تو آکواریوم زار می زنه،
تا توی اشک های خودش زندگی کنه...
باید تلوتلو بخوری این زمونه رو،
وقتی که مست نیستی به بن بست می رسی!
تو مستی آدما دوباره مهربون می شن،
حتا برادرای توی ایست بازرسی!
می خندن و به دستِ تو دستبند می زنن،
راهو برای بردن تو باز می کنن!
تو دام مورچه ها به سلیمان بدل می شی،
قالیچه ها بدون تو پرواز می کنن!
این بار چندمه که به یه جرم مشترک،
هشتاد تا ضربه پشتتو هاشور می زنه؟
برگرد خونه حتا اگه با خبر باشی،
تنها دل خودت واسه تو شور می زنه...
تو یه گلایلی و تو این سرزمین شوم،
راهت به قبر و سنگِ گرانیت می رسه!
هر روز به قتل می رسی و شعر تو فقط،
به انتشاره شعله ی کبریت می رسه!
هی مست می کنم مثِ یه بطری شراب،
که وقتی پاش بیفته یه کوکتل مولوتوفه!
یه مجرمه فراری شدم که تو زندگیش،
درگیر یه گریزه بدونِ توقفه!
Music: Shahin Najafi
Arrangement: Majid Kazemi
Lyrics: Yaghma Golrouee
Ranandegi dar masti (driving drunk)
I am a gladiolus who in this ominous land would be destined on the graves and the granite stones
Everyday I get slain and my poems are merely published by matchstick flames
My agony is like Hafiz’ (Iranian poet of 13TH century) malady, its remedy is Razi’s (Iranian philosopher and physician of 9th century) discovery (alcohol)
The generation dedicated to the medieval, is satisfied by the old Armenian cupbearers
When the life is such a silly theater, I’m only satisfied by the sips of oblivion
Raskolnikov (the main character of Dostoyevsky’s crime and punishment) slashed an old woman and I kill the inspiration goddess with the same axe
Evermore I get drunk like a bottle of wine which turns into the Molotov cocktail when the time is up
I’ve become such a running fugitive whose life is sentenced to a nonstop escape
Doesn’t matter on¬ the Chalus route (to vacation) or the Qom way (to pilgrimage), I’m a drunkard who likes to drive
Like a fish weeping in aquarium to survive in its own tears
You’d better to stagger in this life, when you’re not drunk you'd reach the dead end
In drunkenness people become kind again, even the cop bros at the check points
They smile and manacle your hands, they open the way to take you
In ants’ trap you turn into Solomon, the carpets fly without you
For several times they stripe your back by eighty lashes for the very same delict (as an Islamic law)
Get back to home even though you know you’re the only one caring about you
You are a gladiolus who in this ominous land would be destined on the graves and the granite stones
Everyday you get slain and your poems are merely published by matchstick flames
Evermore you get drunk like a bottle of wine which turns into the Molotov cocktail when the time is up
You’ve become such a running fugitive whose life is sentenced to a nonstop escape
Translation by: Nick Rastin
NAGOFTAMAT NARO
Music & Lyrics: Shahin Najafi
Arrangement: Majid Kazemi
نگفتمت نرو
به گوش و پرده پاره شاعری که کم نشست و ایستاده با دهان باز و
نعره در فشنگ شعر عاصی و تصور ترانه
لای پای خایه جای پوتین و
سیل سیلی روی ریش و ریشه و جوانه های خون روی لب
خراش زیره چانه
نگفتمت نرو گلایل! این زمین به قدر یک کفن کفافِ ریشه نمی دهد
نگفتمت که جز بوی چرکِ چاکِ سینه های خالی از قلب
درفضا نمی دمد
نگفتمت که این جماعت جریده با خط و رد وحشی نگاهت غریبه اند
نگفتمت که جای بوسه، آلتی کریه بر دهانِ سرخ آتشت می نهند
نگفتمت نرو نرو
نگفتمت نرو نرو
نگفتمت هر آنچه گفتی و نوشته ایم کشک بود
نگفتمت نرو، که رفتنت نتیجتاً اشک بود
نگفتمت تو هم به گور جد خلق گشنه بخند
نگفتمت که حال کن طبیعتاً میان این همه جسد بگند
که خر شو، که کر شو، که کور شو
دهان را ببند
دهان را ببند
دهان را ببند
این چنین هوا پس است و هرکه سوی خویش داره
دم نزن سکوت کن که گفتن تو نیش داره
این چنین هوا پس است و هرکه سوی خویش داره
دم نزن سکوت کن که گفتن تو نیش داره
نگفتمت بشین کنار من، کنار گود
بوس هست، بوس هست
شب زفاف جمعی و وُحوش سیاسی و
جاسوس عن
عن تولک تولک
مبارزِ مدافع حقوق حَشَر هست
فقط اعتماد کن بمان
نگفتمت نرو بمان کنار هم
بشین به حال هم بغض می کنیم
نگفتمت چگونه در میانه ول معطلیم
ببین چگونه در زیر آب زار می زنیم
نگفتمت هر آنچه گفتی و نوشته ایم کشک بود
نگفتمت نرو، که رفتنت نتیجتاً اشک بود
نگفتمت تو هم به گور جد خلق گشنه بخند
نگفتمت که حال کن طبیعتاً میان این همه جسد بگند
ولی تو خر نمیشوی
ولی تو کر نمیشوی
تو نبض و حلقِ خلقِ هر ترانه ای
که بر بار
بر دار
می شود
SAGE HAAR
Vocal: Shahin Najafi
Music & Arrangement: Majid Kazemi
Lyrics: Yaghma Golrouee
Sage Haar (rabid dog)
My mood is like a rabid dog
Who only counts his barks
He bites his hands sores
Wishing the break screech
Like sauntering on a floor of shells (empty syringes)
On an abandoned land
I beat the fist on the keys
But this piano is tuneless
Actually cry on the feigned rhythm
Word with the urine flavor in the mouth
Thinking in framework of being slapped
Poem on the absolute forbidden rhythm
Prohibition like doubt in Syria
Like a tango in Konya (a city in Turkey)
I shrivel but I ain’t die
Like the lake of Urmia (in northern Iran)
Like a letter which was scratched out hundred times
Like a leaf which remained green and died
I satisfy myself in the square by
Insulting the picture on the billboard
I get drowned in the alcohol pool
In the mix of juice and ethanol
I dance on the carpet of syringes
With the dead youth under the bridge
My mood is like a rabid dog
Who only counts his barks
He bites his hands sores
Wishing the break screech
I’m a man at the corner of board
With two open eyes on you
Who are always wailing on
The immaculate corpse of your wishes
My mood is like that man
Who’s stumbled on that screen
With a defunct sword in his hand
Says I’m not changing my mind
Like a letter which was scratched out hundred times
Like a leaf which remained green and died
I satisfy myself in the square by
Insulting the picture on the billboard
I get drowned in the alcohol pool
In the mix of juice and ethanol
I dance on the carpet of syringes
With the dead youth under the bridge
Translation by: Nick Rastin
سگ هار
حال و روزم مثِ سگِ هاره، که فقط پارس هاشو میشماره
زخم دستاشو گاز میگیره، جیغ ترمز رو آرزو داره
شکل پرسه رو فرشی از پوکه، توی یه سرزمین متروکه
مشت میشم روی کلاویهی، این پیانو که دیگه ناکوکه
گریه تو وزن مفتعل فعلن، واژه با طعم شاش توی دهن
فکر تو چارچوبِ چَک خوردن، شعر تو وزن مطلقن قدغن
قدغن مثل شَک تو سوریه، مثل یه تانگو توی قونیه
خشک میشم ولی نمیمیرم، مثل دریاچهی ارومیه
مثل حرفی که صد دفعه خط خورد، مثل برگی که سبز موند و مُرد
دل خنک میکنم تو میدون با فحش دادن به عکس رو بیلبورد
غرق میشم تو برکهی الکل، توی میکس سنایچ با اتانل
روی فرش سرنگ میرقصم، با جوونای مُرده زیرِ پُل
حال و روزم مثِ سگِ هاره، که فقط پارس هاشو میشماره
زخم دستاشو گاز میگیره، جیغ ترمز رو آرزو داره
من یه مَردم تو گوشهی تابلو، با دوتا چشم باز مونده به تو
که داری ضجه میزنی دائم نعشٍ معصومِ آرزوهاتو
حال و روزم مثِ همون مَرده، که زمین خورده روی اون پرده
با یه شمشیرِ مُرده تو دستش، میگه از راه برنمیگرده
مثل حرفی که صد دفعه خط خورد، مثل برگی که سبز موند و مُرد
دل خنک میکنم تو میدون با فحش دادن به عکس رو بیلبورد
غرق میشم تو برکهی الکل، توی میکس سنایچ با اتانل
روی فرش سرنگ میرقصم، با جوونای مُرده زیرِ پُل
FACEPOOK
Music & Lyrics: Shahin Najafi
Arrangement: Majid Kazemi
فیسپوک
دنیا خلاصه شده امروز توی لپ تاپم
شب تو فیسپوک بیدار و روز می خوابم
مث دیوونه ها چک می کنم همش ایمیلامو
تو گویا به بالاترین شکل میریزه آبم
از چشمی که بدار می کشه عکسارو تو نت
بعد به خودم حتی به فرهاد هم می خندم
حدس می زنم هفته ی دیگه کیرو می گیرن
زنم خواب من محکم در دستشویی رو می بندم
وقتشه بلند شم بنویسم می خوایم
گیجم و بدجوری انگار بی تابم
دیگه خودمم دلیل اشکامو نمی فهمم
مث کرمی که تو پیله به خودم می تابم
یک جلوم ردیف می کنه جسد بیانیه هارو
یه بار امضا می کنم و صدبار امضا می کنه مارو
همه یه رنگن و یه شکلن موج موج موج
بببین چطوری ترانه قی می شه از گلوی این یارو
شعر ته می کشه خشک میشه گیتارم
میگن بنویسم نیشون بدم یه چیزی هس بارم
کم می شم گم میشم تویه عقده ی جنسی یک زن
یه دادگاه برای من به جرم اینکه بیدارم
وقتشه بلند شم بنویسم می خوایم
گیجم و بدجوری انگار بی تابم
دیگه خودمم دلیل اشکامو نمی فهمم
مث کرمی که تو پیله به خودم می تابم
بکنیم
پالام پولوم پیلیچ
باز دست تو رو شد
که گرگ هستی و باید فرار را بکنیم
به جای دورتری از حیاط از خانه
کنار جاده فرعی قرار را بکنیم
بدون هرچی اضافیست پیش هر اتوبوس
بایستیم و با هم سوار را بکنیم
درون صندلی سفت پشت شیشه ی مات
دچار دلهره ها انتظار را بکنیم
به ناکجا برسیم از کجا ادامه دهیم
در ایستگاه سر شب قطار را بکنیم
با چشم های بسته تا ته جهان سفریدن
با گونه های خیس از شیطنتت خندیدن
از تو به توبه کسی که بوی کفن میداد
جهان لیلی بود و جنسیتش رو نفهمیدن
دوتا بدون بلیط و بدون مقصد که
میان هدفون قرضی نوار را بکنیم
دوباره شهر پر از رفت و آمد و آدم
کنار مترو تصویر غار را بکنیم
پیاده از اتوبان شلوغ رد بشویم
جلوی خط چین ها اختیار را بکنیم
درون ساندویچی پشت میز خورده شویم
و بعد یک جا شام و ناهار را بکنیم
شب است هر دو به یک خواب خوب محتاجیم
که زیر پل بغل هم فشار را بکنیم
که بیخیال تمام اضافه ها تن ها
مدام زندگی خنده دار را بکنیم
یواش میزنی از پشت سر به من دستی
که گرگ هستی و باید چه کار را بکنیم؟
NAGAHAN
Music: Shahin Najafi
Arrangement: Babak Khazaei
Lyrics: Mehdi Mousavi
ناگهان
ناگهان زنگ می زند تلفن، ناگهان وقت رفتنت باشد...
مرد هم گریه می کند وقتی سر ِ من روی دامنت باشد
بکشی دست روی تنهاییش، بکشد دست از تو و دنیات
واقعا عاشق خودش باشی، واقعا عاشق تنت باشد
روبرویت گلوله و باتوم، پشت سر خنجر رفیقانت
توی دنیای دوست داشتنی!! بهترین دوست دشمنت باشد
دل به آبی آسمان بدهی، به همه عشق را نشان بدهی
بعد، در راه دوست جان بدهی... دوستت عاشق زنت باشد!
چمدانی نشسته بر دوشت، زخم هایی به قلب مغلوبت
پرتگاهی به نام آزادی مقصد ِ راه آهنت باشد
عشق، مکثی ست قبل بیداری... انتخابی میان جبر و جبر
جام سم توی دست لرزانت، تیغ هم روی گردنت باشد
خسته از «انقلاب» و «آزادی»، فندکی درمیاوری شاید
هجده «تیر» بی سرانجامی، توی سیگار «بهمنت» باشد
NINOUSH
Music & Lyrics: Shahin Najafi
Arrangement: Babak Khazaei
نینوش
منو به حال خودم بذار این مردو
منو تمام پلشتی این دردو
که قد تمام کرم های عالم دوستت دارم
که قد تمامی دوش ها میبارم
که درد میکشم قد پریود های هفت روزت
که سردرد میکنم به سردردهای مرموزت
که با صدای تو .. قطع کن .. نه بمان هنوز
که دوستم داری کمی بیشتر از دیروز
که لای سینه های تو بی هوا گریه شوم
که مست توی کوچه های غمت بدوم
که لای سینه های تو بی هوا گریه شوم
که مست توی کوچه های غمت بدوم
ببین این تخت خواب شکسته دائم استرس داره
ببین این چراغ خواب سوخته هم هنوز بیداره
ببین بنان چطور با صدای من بغض کرده
که اشک های سر شب تازه اول کاره
به مادرت بگو نفست چقدر غمگین است
که حبسیده در خود و رمز جان کندنش این است
که رو به روی آب نشسته سراب میبیند
فقط شکنجه شکنجه عذاب میبیند
که لای سینه های تو بی هوا گریه شود
که مست توی کوچه های غمت بدود
که لای سینه های تو بی هوا گریه شود
که مست توی کوچه های غمت بدود
همیشه به اندازه ی یک یتیم خواب میدیدی
تو از نبود و من از بود پدر ترسیدیم
میان داشته ها هر دو بی پدر بودیم
میان سکته و سرطان هر دو دربدر بودیم
به جان تو بانو نخورده مست بیهوشم
تو فرض کن درد تکیلاست که مینوشم
تو فرض کن این آخرین بیت شعر من باشد
که ضجه میزنم و مینویسم و نینوشم
DARDE SHAKHSI
Music: Shahin Najafi
Arrangement: Babak Khazaei
Lyrics: Afshin Moghadam
درد شخصی
با تمام ِ وجود غمگینم مثل ِ وقتی که زن نمی سازه
مثل ِ وقتی که دوست می میره مثل ِ وقتی که تیم می بازه
با تمام ِ وجود غمگینم مثل ِ اوقات ِ تلخ ِ تنهایی
فکر کردن به سکس با رویا شرم ِ احساس ِ زود ارضایی
با تمام ِ وجود غمگینم لول ِ تریاک زیر ِ این تخته
دست و پاهامو با طناب نبند ترک ِ اعتیاد واقعا سخته
با تمام ِ وجود غمگینم مرگ، جزئی ازآرزوم شده
بهتره، شعرمو شروع کنم بازسیگار ِ من تموم شده
با تمام ِ وجود غمگینم شادی ام مال ِ سالها قبله
چشم ِ باز ایستاده می خوابم مثل ِ اسبی که توی اسطبله
با تمام ِ وجود غمگینم کشورم نفت به جهان می ده
شهرونداش مثل سربازن همه چی بوی پادگان می ده
با تمام ِ وجود غمگینم تشنه ام، مثل ِ فیل ِ بی خرطوم
رو سرابم دقیق شه چشمام، عاج ِ من خرد می شه با باتوم
با تمام ِ وجود غمگینم، حق ِ آزادیم انتزاعی شد
وای هفتاد میلیون مثه من، درد ِ شخصیم اجتماعی شد
MOMAYEZ SEFR
ممیز صفر
پای یک کامپیوتر گیجم
سر ِ من درد میکند به جنون
کارگرهای شهرداری را
میبَرَد سمت روستا کامیون
خواهرم شعر میشود از لب
بغل دوست دخترش هر شب
من به خود فکر میکنم اغلب
توی حمّام ِ گریه با صابون!
دست تو: چوب و کـُلت و چوبهٔ دار
البته شورت خانمت به کنار
که مساویتر از منی انگار
پیش چشمان بستهٔ قانون
خسته از مغز ِ خالی و پُرها
مشت میکوبمت به آجرها
پیک خالی! بگو به دکترها
زخم ما رشد میکند به درون
سور بالا و جشن پایینها
در عزا و عروسی اینها
بوق گوسالهها و ماشینها
سر ِ چی بود؟ چند قطرهٔ خون
بچّه ماهی خیال دریا داشت
گاو هم دوستان خود را داشت
آنچه اندازهٔ خودم جا داشت
پشت من بود و خانهٔ حلزون
دست بردن به متن قرآنها
خبر خودکشی میدانها
پخش ساندیس در خیابانها
بازی ِ موز بود با میمون
حذف مو و تن ِ زن ِ تختی
کشف یک جور ِ راحت از سختی
بحث در معضلات خوشبختی
سریال جدید تلویزیون
دیر کردیم و باز هم زود است
عشق یک کافه غرق در دود است
فصل آغاز قصّه این بودهست
شرح کاندوم خریدن ِ مجنون
راهسازی برای ویرانه
جنگ یک مشت مست و دیوانه
خندهٔ گرگهای در خانه
اشک تمساحهای در بیرون
نه دلت میبرد مرا نه صدات
خستهام آه از تمام جهات
دلخوشم به کدام راه نجات؟
من ِ زیر ِ کتابها مدفون
هرچه از هیچ رنج میبردم
بغض خود را به زور میخوردم
داشتم ذرّه ذرّه میمردم
پشت این عکسهای گوناگون
هرچه در شهر اتفاق افتاد
رفت دنیا به باد یا با باد
باز در تو ادامه خواهم داد...
از توای شعر! واقعا ً ممنون
بعد از تو
خاموش کردم توی لیوانت خدایم را
شب ها بغل کردم بی تو ، همجنس هایم را
رنگین کمان کوچکی بر روی انگشتم
در اولین بوسه ، خودم را و تو را کشتم
هی گریه می کردم به آن مردی که زن بودم
شب ها دراکولای غمگینی که من بودم
و عشق یک بیماری بدخیم روحی بود
تنهایی ام محکوم به سکس گروهی بود
سیگار با مشروب با طعم هم آغوشی
یعنی فراموشی فراموشی فراموشی
بعد از تو الکل خورد من را مست خوابیدم
بعد از تو با هرکس که بود و هست خوابیدم
بعد از تو لای زخم هایم استخوان کردم
با هر که می شد هر چه می شد امتحان کردم
تنهاییه در جمع ، در تنهای تنهایی
با گریه و صابون و خون و تو خود ارضایی
دل خسته از گنجشک ها و حوض نقاشی
رنگ سفیدت را به روی بوم می پاشی
لیوان بعدی ، قرص های حل شده در سم
باور بکن از هیچ ، دیگر نمی ترسم
پشت سیاهی های دنیامان سیاهی بود
معشوقه ام بودی و هستی ، نخواهی بود
بعد از تو الکل خورد من را مست خوابیدم
بعد از تو با هرکس که بود و هست خوابیدم
بعد از تو لای زخم هایم استخوان کردم
با هرکه می شد هرچه می شد امتحان کردم